2022-2023
Voor het zesde seizoen op rij maakten we onze opwachting in eerste nationale. Verder zetten de kampioenen uit eerste provinciale de stap naar vierde nationale, waardoor we voor het eerst sinds heel lang geen ploeg meer afvaardigden in de provinciale competitie. Het werd voor beide teams een rustig seizoen in de subtop met hier en daar een uitschieter, zoals de halve finale van de Beker van België.
De openingsmatch van het seizoen, een bekertreffen met San Siro Boys Deftinge C, bleek voor ons fanionteam een goede oefengalop. Een 1-10 overwinning leverde een ticket voor de volgende ronde op. We kenden een sterke seizoenstart, ook al klinkt dat wat vreemd als je de openingsmatch van de competitie verliest, maar starten met 10 op 15 is gewoon echt goed! Nadat we in de volgende ronde van de beker G&H Oudenaarde met 6-9 klopten, kenden we een ferme dip in de competitie met 3 nederlagen op een rij. Op het einde van de heenronde leken we ons te herpakken met een overwinning tegen MVC Ronse en een puntendeling tegen topteam MVC Synergie Domino Oudenaarde, maar jammer genoeg sloten we de heenronde af met een 11-4 pandoering in en tegen Drongen. We sloten het jaar 2022 af met de Supercup. In een trage maar spannende wedstrijd moesten we met 3-1 de duimen leggen voor San Siro Boys Deftinge.
Vlak na Nieuwjaar plaatsten we ons na schepcorners tegen Mini Sint-Gillis-Waas voor de volgende ronde van de bekercompetitie. Het parcours in de terugronde was eerder wisselvallig, waarbij in de maanden januari en februari overwinningen telkens werden afgewisseld met een nederlaag of gelijkspel. Eind februari bekampten we in de kwartfinale van de Beker van België Opel Haeck Drongen. We wonnen verdiend het pleit en mochten terug beginnen dromen van de grote finale. We droomden misschien net wat te veel over die finale, want in de eerste 3 wedstrijden van maart gingen we de boot in. De laatste twee competitiewedstrijden wisten we wel winnend af te sluiten, maar in de halve finale van de beker moesten we na een erg hoogstaande wedstrijd in de slotminuten toch de duimen leggen voor MVC Synergie Domino Oudenaarde (6-5). Geen nieuwe bekerfinale, maar desalniettemin wel alweer een geslaagd seizoen.
In vierde nationale nam de groep die kampioen werd in eerste provinciale het over van de routiniers die de voorbije jaren het mooie weer hadden gemaakt in ons tweede team. We openden met een knappe overwinning in de Beker van Oost-Vlaanderen, gevolgd door overwinningen in de eerste 3 competitiewedstrijden. Op speeldag 4 leverden we met MVC Vici Gent – het team van o.a. Olivier Deschacht – strijd om de leidersplaats. We verloren met 5-1 van de latere kampioen. In de overige 7 competitiematchen vóór Nieuwjaar verloren we maar twee keer, speelde we evenveel keer gelijk en staken we 3 keer een driepunter op zak. Tussendoor plaatsten we ons tegen Opel Haeck Drongen C na schepcorners voor de volgende ronde van de Beker van Oost-Vlaanderen en werden we in de 1/8 finale uit die beker gekegeld door MVC AMD Ronse. De terugronde begonnen we sterk met 2 knappe overwinning in twee uitwedstrijden, maar daarna sputterde de motor ietwat. In de laatste 9 wedstrijden van de competitie boekten we maar 2 overwinningen en 1 gelijkspel. Desalniettemin was het voor de spelers een geslaagde kennismaking met de nationale competitie!
Bij de jeugd brachten we 5 teams in lijn. De U17A sloot de 8 seizoenen jeugdopleiding af met een kampioenstitel in de hoogste reeks en een halve finale. Ook de U17B kroonde zich in hun reeks na Nieuwjaar tot kampioen, terwijl de U15A zowel in de eerste als de tweede competitieronde strijd leverde in de bovenste regionen van het klassement. De U15B en ons nieuwe team bij de U11 betaalden beide als eerstejaars heel veel leergeld. Het belangrijkste is echter het amusement dat minivoetbal biedt aan onze jeugdspelers. Dat was er volop, mede met dank aan onze coaches en teambegeleiders, die we ook langs deze weg nog eens heel erg willen bedanken voor hun tomeloze inzet en engagement!
2021-2022
Na een seizoen vol corona-perikelen was het extra spannend om het nieuwe seizoen te starten, temeer niemand kon voorspellen of we nu wél een volwaardig seizoen zouden krijgen. Uiteindelijk kon alles gewoon doorgaan zoals gepland en werd het een echte grand crû van een seizoen met de finale van de Beker van België, de finale van de Beker van Oost-Vlaanderen, een vijfde plaats in de hoogste afdeling, de titel van vice-kampioen in vierde nationale en de kampioenstitel in eerste provinciale!
De Beker van België is steevast de opener van het seizoen voor onze eerstenationaler. G&H Oudenaarde werd met 1-7 over de knie gelegd. In de eerste 4 wedstrijden boekten we een mooie 6 op 12 met o.a. een knappe overwinning tegen OH Drongen. Midden oktober wachtte alweer de beker, maar tegenstander WDP Rollegem B bleek niet meer dan een tussendoortje: 13-0. De maanden oktober en november waren verder niet om over naar huis te schrijven, want we boekten amper 3 punten op 15. In december draaide ons vlaggenschip wel op volle toeren: AZ 77 Maldegem, DT Oudenaarde en HG Appels bleven telkens met lege hand achter.
In de eerste match na de jaarwisseling moesten we de duimen leggen voor Mini Sint-Gillis-Waas, maar gelukkig konden we een week later wel de scalp nemen van MVV Waregem 74 en bemachtigden zo een ticket voor de kwartfinale van de Beker van België. Voor het eerst in ons bestaan beslisten we om de samenwerking met een coach stop te zetten. Jurgen Raman werd vervangen door Kevin Tollebeke. De eerste wedstrijden onder Kevin bleek duidelijk dat we de nieuwe coach wat tijd moesten geven, want toen we in Erwetegem en Drongen op bezoek gingen, werden we zonder punten wandelen gestuurd. Dat we daarna wonnen van de twee Oudenaardse ploegen – MVC Synergie Oudenaarde en DT Oudenaarde – en ook een punt meegraaiden uit Kortemark, dat zorgde voor een serieuze vertrouwensboost.
Begin maart stoten we na een schepcorneroverwinning tegen HG Appels ook door naar de halve finale in de Beker van België. En ook het competitie-einde werd een succes. We puurder 9 punten uit 4 matchen, enkel San Siro Boys Deftinge smeerde ons in die periode een nederlaag aan. En net dat SSB Definge zou onze tegenstander worden in de finale van de Beker van België, nadat we in de halve finale in een volgepakte sporthal De Weimeersen met 3-5 de maat namen van WDP Rollegem. De bekerfinale op 20 mei 2022 was in vele opzichten memorabel, maar tegen de gang van het spel in moesten we na verlengingen en schepcorners toch de duimen leggen. We blikken alleszins met veel trots terug op die avond: https://www.youtube.com/watch?v=-JGse6GMLGo.
Een druk begin van het seizoen voor ons team in vierde nationale: 2 wedstrijden voor de Beker van België en een wedstrijd voor de Beker van Vlaanderen. In de Beker van Vlaanderen legden we derdenationaler PS Oostkamp na schepcorners over de knie, maar in de Beker van België moesten we in de tweede match de duimen leggen voor MVV Waregem 74 B. We begonnen met een knaller aan de competitie: 15-3 winst tegen Mini Rhode Merelbeke. De volgende 4 wedstrijden was het allemaal wat minder, want we verzamelden maar 1 punt uit 4 matchen. En daarna sloeg de machine toch aan met 6 overwinningen op een rij (waarvan 1 in de Beker van Vlaanderen)! Het jaar 2022 werd afgesloten met een 3-3 gelijkspel tegen lijstaanvoerder HG Appels B.
Na Nieuwjaar werd Mini Rhode Merelbeke nog een keer verpulverd (3-13). Een week later werd de wedstrijd in de Beker van Vlaanderen tegen Indulek Kelderke Erwetegel B gestaakt en kregen we via de groene tafel een ticket voor de kwartfinale. In de competitie stoomden de hard labeurders genadeloos door met 6 winstmatchen op een rij. De kwartfinale van de Beker van Vlaanderen tegen NAC DFB Nederename sloten we ook winnend af: 9-6! Het competitie-einde bracht ons een 6 op 12, waardoor we ons tevreden moesten stellen met de titel van vice-kampioen. In de halve finale van de Beker van Vlaanderen zorgden de hard labeurders dan weer voor een heuse stunt door MVC Ronse B te verslaan, een ploeg die over de hele competitie amper 2 keer gelijk speelde en 1 keer verloor. In de finale kregen we Assebroeke IF tegenover ons, een ambitieuze Brugse ploeg die in het seizoen 2022-2023 uitkomt in tweede nationale. We speelden een erg sterke eerste helft, maar in de tweede helft maakten de West-Vlamingen toch het verschil: 4-8.
Het seizoen in eerste provinciale was bijna 1 langgerekte zegetocht richting de oververdiende kampioenstitel! De eerste 14 (!) wedstrijden van het seizoen bleven we foutloos, ook al moesten we een aantal keren tot minuut 52 knokken om de overwinning op zak te steken. Het was al eind januari toen we een eerste keer een gelijkspel moesten toestaan na een wedstrijd waarin we duidelijk de betere waren, maar tegenstander MVC Mas knokte zich, met Dame Fortuna aan hun zijde, toch naar een puntendeling. Daarna denderden we lustig verder en verzamelden terug driepunters aan de lopende band. Enkel tegen een sterk MVC De Blues moesten we een 7-7 gelijkspel toestaan. MVC Cavalier was de enige die ons nog kon bedreigen, maar op 4 wedstrijden van het einde hadden we tegen KBC Goethals/Desmet een eerste kans om de kampioenstitel op zak te steken. We kregen echter voetballes van Ronny Van Hecke en co, maar in de wedstrijd daarop wisten we dan toch de titel veilig te stellen! Een titel die een eerste bekroning is van een groeiverhaal waarin jeugdspelers de ruimte krijgen om samen met meer ervaren spelers verder te groeien als minivoetballer.
In de jeugdcompetities brachten we 5 ploegen in lijn. Daar willen we vooral de aandacht richten op onze coaches en teambegeleiders die er met hun tomeloze inzet alweer voor gezorgd hebben dat meer dan 50 jeugdspelers de kans hebben gekregen om zich te amuseren en bij te leren als (mini)voetballer. Chapeau en nogmaals een dikke merci!
2020-2021
Het Corona-virus stak dit seizoen stokken in de wielen. Dat seizoen is en blijft dus een blanco blad in de historiek van onze club.
2019-2020
Met twee teams in de hoogste nationale reeksen bereikte Hard Labeur Nazareth alweer een zoveelste nieuwe mijlpaal in de clubgeschiedenis. Uiteraard maakt ons dat als club erg trots, maar tegelijk verzwaart dat natuurlijk de sportieve uitdaging om twee competitieve ploegen in lijn te brengen in eerste en tweede nationale. Daarnaast moesten we ook het vertrek van een drietal gevestigde waarden proberen opvangen; zij werden weggekaapt door andere clubs. We deden echter als club de nodige inspanningen om de nationale spelerskern te verbreden en starten het seizoen vol goede moed.
Die goede moed kreeg al meteen een fikse deuk toen onze eerstenationaler in de 1/32 finale van de Beker van België na cornerballen de duimen moest leggen voor tweedenationaler MVC Nollet Banden Aalter. Als je vervolgens de competitie moet starten met een verplaatsing naar Synergie Merelbeke en een thuiswedstrijd tegen San Siro Boys Deftinge – twee absolute titelkandidaten – tja … dan weet je dat het een lastig seizoensbegin wordt. We werden in die beide wedstrijden op onze waarde geklopt, maar tegelijk zorgden die matchen tegen sterke tegenstanders ervoor dat we als groep snel enkele stappen vooruit konden zetten.
Dat bleek ook toen we in de drie wedstrijden die daarop volgden een 7 op 9 lieten optekenen. Eind oktober – begin november volgden nieuwe confrontaties met play-offkandidaten als Opel Haeck Drongen en MVC KBC Kortemark. In beide wedstrijden werden we gewogen, maar nog even te licht bevonden. De drie thuiswedstrijden die daarop volgden konden we wel winnend afsluiten, wat ons vóór Nieuwjaar al een totaal van 16 punten opleverde. Daar bleef het voorlopig ook bij, want op verplaatsing bij de Indulek Kelderke Erwetegem was een 8 – 5 nederlaag ons deel.
Met dat aantal van 16 punten bij de jaarwisseling schurkten we nauw aan bij een play-offplaats. Het geloof in eigen kunnen was groter dan ooit en dat resulteerde ook in een indrukwekkende reeks na Nieuwjaar: 6 overwinningen en amper 1 nederlaag; en dat niet zomaar tegen Janneke en Mieke, want San Siro Boys Deftinge werd geklopt in de eigen versterkte burcht, Opel Haeck Drongen kreeg een 8 – 1 pandoering om de oren en play-offconcurrent MVC KBC Kortemark werd met lege handen terug naar West-Vlaanderen gestuurd. Op 4 speeldagen van het einde stonden we op plaats 4 met maar liefst 10 punten voorsprong op de vijfde in de stand; de play-offs waren zo goed als een feit. En toen stak het Coronavirus de kop op en was het seizoen plotsklaps voorbij…
In tweede nationale maakten we na enkele absolute succesjaren – met o.a. twee opeenvolgende kampioenstitels – een doorstart met een sterk gewijzigde spelerskern. Het was dan ook duidelijk dat we de tijd zouden nodig hebben om te groeien en daarbij rekenden we vooral op het engagement en de positieve collectieve gedachte van elk van de spelers. Het seizoensbegin was zoals verwacht lastig met amper 3 punten uit de eerste 8 wedstrijden; weliswaar met een 6 – 6 gelijkspel tegen titelkandidaat MVC Nollet Banden Aalter als opmerkelijke uitschieter. Op het einde van de eerste speelronde kreeg deze groep dan uiteindelijk toch loon naar werken met 3 overwinningen op een rij tegen Assenede 09 (4 – 12), Montreal Sport Brugge (2 – 5) en Traiteur Neerhof Kortrijk (9 – 2). Die reeks gaf ons wat ademruimte, maar toch bleven we ook in de daaropvolgende weken kamperen in de onderste regionen van het klassement; mede door 4 opeenvolgende nederlagen. Met 9 op 15 in de matchen in februari en maart zetten we een grote stap in het verzekeren van het behoud in tweede nationale. Dat behoud werd helemaal zeker toen Covid 19 de stekker uit de competitie trok.
In de provinciale competitie hebben we als team opnieuw wat stappen vooruit gezet dit seizoen. Dat blijkt ook uit de evolutie in de eindrangschikking die we doormaakten sinds we beslisten om ervaring te koppelen aan jeugdiger talent: van plaats 8 in het seizoen 2017-2018, over plaats 6 vorig seizoen naar plaats 4 dit seizoen. Toch een mooie evolutie! Desalniettemin is er zeker nog ruimte voor verdere progressie met deze groep. Vooral het grote verschil tussen thuis- en uitwedstrijden is zeer opvallend. We haalden 34 op 39 in de thuiswedstrijden, terwijl we in matchen op verplaatsing amper 11 op 36 haalden. Dat zal zeker voor een stuk te maken hebben met de eigenheid van onze thuiszaal (wat duidelijk in ons voordeel speelt), maar daarnaast ongetwijfeld ook met het feit dat we vooral op vrijdag vaak met een heel wisselende selectie moesten aantreden (dat komt natuurlijk de automatismen niet ten goede). En zo blijven er meer dan voldoende uitdagingen voor volgend seizoen; temeer de provinciale spelersgroep komend seizoen wordt aangevuld met enkele tweedejaars U17 die dit seizoen ook al meermaals in actie kwamen met onze ploeg.
Bij de jeugd kenden we een absolute piek in het aantal ploegen: we brachten in het seizoen 2019-2020 maar liefst 7 jeugdteams in lijn. Uiteraard zijn we de coaches en teambegeleiders hier zeer erkentelijk voor, want zonder hun tomeloze inzet en vrijwillig engagement zou er van zo'n hoogconjunctuur geen sprake zijn! Op sportief vlak waren er geen opvallende uitschieters bij de jeugd, maar niemand die dat gemist heeft in een seizoen dat weer garant stond voor heel wat minivoetbalamusement! Ondertussen zitten we al aan de derde lichting spelers die de jeugdcategoriëen zijn ontgroeid en doorstromen in de senioreswerking van onze club. Zo zullen we komend seizoen bij elke wedstrijd in tweede nationale 2 à 3 plaatsen reserveren in de spelerskern voor spelers die voorheen actief waren in onze jeugdwerking. En zo bouwen we gestaag verder aan de toekomst.
2018-2019
Voor het eerst in onze clubgeschiedenis slaagden we er in om ons verblijf in eerste nationale te verlengen, waardoor we in het seizoen 2018-2019 voor het tweede op rij aan de bak mochten bij de elite van het minivoetbal. Het moest het seizoen van de bevestiging worden, en dat werd het ook! Ook ons tweede team in de nationale competitie gooide opnieuw hoge ogen: we verrasten vriend en vijand door een jaar na de kampioenstitel in vierde nationale ook de oppergaai in derde nationale aan de trofeeënkast toe te voegen! Het team in eerste provinciale - dat in 2017 sterk verjongd werd - zette als ploeg een stap vooruit, maar de youngsters van het team toonden ook individuele progressie. Bij de jeugd startten we het seizoen met 5 teams, maar na Nieuwjaar werden dat er 6 toen daar een nieuwbakken U11-ploeg bijkwam!
Ons team in eerste nationale nam een goede start van het seizoen met een bekeroverwinning tegen VK Design Evergem en winst op speeldag 1 van de competitie tegen promovendus WDP Rollegem. Op de tweede speeldag pakten de hard labeurders al meteen uit met een heuse stunt: 14 - 2 winst tegen titelpretendent MVC KBC Kortemark. We konden die vertrouwensboost in de komende weken jammer genoeg niet verzilveren. Puskas Ardooie werd in die periode dan wel uit de Beker van België gekegeld, maar in de competitie moesten we 4 wedstrijden op rij de duimen leggen voor de tegenstander. Dat zorgde er voor dat er heel wat druk kwam te zitten op het burenduel met NAC DFB Nederename. De hard labeurders bewaarden de kalmte en trokken met 4 - 3 aan het langste eind. Dat was het begin van een periode van 6 wedstrijden zonder verliesmatch met uitschieters onder de vorm van een 6 - 5 overwinning tegen topploeg MVC Synergie Merelbeke en een 4 - 4 gelijkspel tegen minivoetbalgrootheid Opel Haeck Drongen.
Het nieuwe jaar begonnen we met een bekeroverwinning tegen MVV Waregem 74, terwijl we de terugronde van de competitie startten met een nederlaag tegen MVC KBC Kortemark; een ploeg die zich na de pandoering in Nazareth helemaal herpakt had en in die periode de knappe resultaten aan elkaar reeg. Het volgende vijfluik was er een met wisselend succes. We stuntten met overwinningen tegen Domino Trappen Oudenaarde en Opel Haeck Drongen (dat maar 1 op 6 haalde tegen ons dit seizoen!), maar WDP Rollegem kegelde ons uit de beker en Indulek Kelderke Erwetegem en San Siro Boys Deftinge speelden ons in het verlies in de competitie. In het slot van de competitie kenden we met een 5 - 12 overwinning in en tegen NAC DFB Nederename nog een absolute uitschieter. Een mooi slotakkoord van een erg sterk seizoen van ons fanionteam!
in tegenstelling tot de vorige seizoenen in vierde nationale was de prestatiedruk een pak minder in derde nationale: een rustig seizoen draaien zonder degradatiezorgen was het voornaamste objectief. Dat was echter buiten de hard labeurders gerekend, want het zou alweer een absoluut topseizoen worden! We begonnen de competitie nochtans met een valse noot: 9 - 4 verlies tegen WDP Rollegem B. De forfaitzege op speeldag 2 tegen MVC KBC Kortemark B was echter de start van een ware zegetocht: we wonnen maar liefst 8 matchen op rij en legden tussendoor ook nog eens Franky Shotters Tielt over de knie in de Select Beker van Vlaanderen. Het duel tegen titelconcurent Mini Melsen draaide op een 2 - 2 gelijkspel uit, maar in de laatste 2 wedstrijden van het jaar 2018 mochten we opnieuw telkens 3 punten bijschrijven. Na Nieuwjaar sputterde de motor even: in zes wedstrijden boekten we dan wel 3 overwinningen, maar moesten we ook 2 keer een gelijkspel toestaan en slikten we een thuisnederlaag tegen PS Oostkamp. Dat maakte de terugmatch tegen Mini Melsen des te interessanter. De hard labeurders hebben een patent op scoren op grote momenten, en dat deden ze nu ook: 5 - 4 winst! Die overwinning zorgde er voor dat we op 3 speeldagen van het einde de kampioenstitel konden vieren tegen MVC Synergie Merelbeke B. En daar gebeurde het ook, want de hard labeurders boekten een 3 - 7 overwinning. Dat we in de Select Beker van Vlaanderen niet verder geraakten dan de 1/8 finale was niet meer dan een accident de parcours in alweer een absoluut topseizoen!
Ondanks nederlagen op de eerste twee speeldagen konden de provinciale hard labeurders tegen eind oktober toch pronken met een mooi puntenaantal: 10 op 18. Tegen Nieuwjaar hadden we daar 19 op 33 van gemaakt. Dat waren toen al 2 punten meer dan over het hele vorige seizoen; om maar aan te tonen dat ploeg en spelers een mooie stap vooruit hadden gezet. In de terugronde wisselden goede en minder goede prestaties en resultaten elkaar af. We voegden nog eens 12 punten toe aan ons puntentotaal, met een gelijkspel tegen kampioen MVC Put als sportieve uitschieter. Met dat totaal van 31 punten wisten we ons te verzekeren van de zesde plaats in het klassement. Een mooie prestatie waar we kunnen op bouwen om komend seizoen opnieuw nóg beter te worden als team.
Bij de jeugd ligt de focus van onze club al jaar en dag op amusement en leervermogen; dat was dit seizoen niet anders. Een mooi voorbeeld van dat leervermogen zagen we bij onze U15: vóór Nieuwjaar konden we maar 1 keer winnen in 7 wedstrijden, terwijl we in de tweede competitieronde uit zeven wedstrijden 13 punten puurden. Amusement was er bij de vleet bij elk van onze jeugdploegen. Er waren ook sportieve hoogtepunten: de plaatsing voor de halve finale van de Beker van België van onze U11 en de titel van vice-kampioen in de sterke bezette A2-reeks van onze U13A. De jeugdwerking van onze club draait ondertussen op volle toeren. Daarvoor kunnen we de coaches en teambegeleiders van onze jeugdploegen maar niet genoeg bedanken, want zij zijn de drijvende krachten achter die bloeiende jeugdwerking; uiteraard tezamen met het engagement van ouders en spelers!
2017-2018
Na drie seizoenen in tweede nationale zette het fanionteam van Hard Labeur Nazareth opnieuw de stap naar het hoogste minivoetbalniveau. Met een nieuwe coach en wat vers spelersbloed was de ambitie om het behoud te verzekeren. Veel aandacht ook voor ons tweede team in de nationale competitie; zij gingen voluit voor de kampioenstitel. Veel veranderingen ook in eerste provinciale, want daar maakten enkele jeugdspelers de overstap van de U17 naar het provinciale team. Bij de jeugd brachten we 4 teams in actie, waaronder 1 nieuw team bij de U11!
Na een moeizame overwinning tegen PS Oostkamp in de eerste ronde van de Beker van België, namen we een sterke start in de competitie met gelijke spelen tegen play off-kandidaten Opel Haeck Drongen en MVC KBC Kortemark, en een klinkende overwinning tegen Terrasdecor Kassani Elsegem. Jammer genoeg konden we op speeldag 4 niet winnen van NAC DFB Nederename, want de start die nu al erg mooi oogde, was met een overwinning in die match een absolute superstart geweest. Daarna liep het even minder met 4 competitienederlagen op rij, weliswaar met wedstrijden tegen topteams als Internolux Bassievrienden Zwalm, San Siro Boys Deftinge en MVC Synergie Merelbeke. Tussendoor wonnen we in de bekercompetitie wel van MS Zotte Mutse Brugge en na dat vierluik van nederlagen namen we na een spektakelrijk slot alsnog de maat van Indulek Kelderke Erwetegem. Die driepunter was zeer welgekomen, want we sloten de heenronde af met nederlagen tegen Traiteur Neerhof Kortrijk en Domino Trappen Oudenaarde.
Het nieuwe jaar startten we met een overwinning - na schepcorners - in de Beker van België. Een week later waren we kansloos in en tegen Opel Haeck Drongen, maar vervolgens pakten we uit met een driepunter tegen Terrasdecor Kassani Elsegem en hielden we MVC KBC Kortemark in eigen huis op een gelijkspel. In de kwartfinale van de Beker van België zorgden we voor een stunt door Domino Trappen Oudenaarde over de knie te leggen. Die stunt gaf het nodige vertrouwen, want een week later wonnen we met 4 - 3 van NAC DFB Nederename. Nadat we daarna 3 nederlagen op rij moesten slikken, wonnen we eind maart de belangrijke wedstrijd tegen Indulek Kelderke Erwetegem. En dan was het tijd voor een historisch momentje voor onze club: de halve finale van de Beker van België. We maakten favoriet MVC Synergie Merelbeke heel even wat zenuwachtig, maar uiteindelijk maakten zij hun favorietenrol toch waar en plaatsten ze zich voor de finale. De focus lag nu op de competitie; met nog 3 wedstrijden te gaan. We haalden geen enkel punt meer in dat laatste drieluik, maar dat was uiteindelijk ook niet meer nodig om het behoud veilig te stellen.
Ons team in vierde nationale begon het seizoen met een ietwat valse noot: in de Beker van België werden we uitgeschakeld door de Wase kenrploeg Van Der Aa Keukens Sint-Gillis-Waas. Wat de hard labeurders daarna echter op de mat brachten, was van het beste dat we ooit al gezien hadden. We wonnen maar liefst alle 13 (!) wedstrijden in de heenronde en boekten zo een vlekkeloze 39 op 39. Wauw! Tussendoor kegelden we ook nog eens derdenationaler VK Design Evergem uit de Select Beker van Vlaanderen. De kampioenstitel kon ons eigenlijk niet meer ontsnappen, maar na een gelijkspel tegen SV Cappuccino Waregem II en een nederlaag tegen rechtstreeks concurrent NAC DFB Nederename II werd het toch een heel klein beetje spannender. Desalniettemin lieten de hard labeurders de kampioenstitel niet meer uit handen glippen. Begin april was het zover. We hadden aan 1 punt genoeg om die titel binnen te rijven. Domino Trappen Oudenaarde II maakte het ons knap lastig, maar met een 5 - 5 gelijkspel konden we die titel dan toch vieren! In de Select Beker van Vlaanderen stootten we door naar de halve finales na overwinningen tegen MVZ Zedelgem TIk en Weg en De Brinks. Jammer genoeg konden we dit fantastische seizoen niet bekronen met een finaleplaats, want MVC The Oliver Boys Gent haalde het in die halve finale op de valreep met 5 - 4...
In eerste provinciale wisten we dat we door de nieuwe ploegsamenstelling heel wat leergeld gingen betalen. In de eerste 9 competitiewedstrijden deden we meestal wel goed mee, maar we konden maar 3 keer een gelijkspel afdwingen. Voor een eerste overwinning was het wachten tot begin december; toen werd American Cars Lievens Gent verslagen met 4 - 6. Die overwinning zorgde voor de nodige inspiratie, want een week later namen we ook de maat van DS Zwijnaarde. In de terugronde konden we in 10 wedstrijden nog 2 keer winnen en speelden we ook nog 2 keer gelijk. Dat bracht ons in de eindrangschikking op de achtste plaats van de uiteindelijk nog elf overblijvende teams. De provinciale hard labeurders mogen dan ook terugblikken op een degelijk seizoen, al ligt onze ambitie met dit team natuurlijk hoger en willen we het komende seizoen ons spelpeil nog verder opkrikken.
Voor ons nieuwe team bij de U11 was het eerste seizoen een zeer aangename kennis met het minivoetbal. Het team van coach Tijs bracht bij momenten - als eerstejaars - zeer knap minivoetbal, maar het belgangrijkste is natuurlijk het amusement dat elke wedstrijd de bovenhand haalde bij dit team. Bij de U13 brachten we een team met allemaal eerstejaars en een team met een mengeling van eerste- en tweedejaars tussen de lijnen. Beide draaiden een goed seizoen en elk van de spelers zette opnieuw een stapje vooruit op minivoetbalvlak. De U15 tot slot toonde ook alweer erg veel engagement en dat resulteerde regelmatig in aantrekkelijk minivoetbal en knappe resultaten. Een grote pluim voor al onze jeugdcoaches en teambegeleiders!
2016-2017
Tijdens het tussenseizoen werd er stevig gesleuteld aan het team in tweede nationale: met Pascal kwam er een nieuwe coach en er kwamen ook 3 nieuwe spelers bij (Alain, Ken en Ronny). Van een aanpassingsperiode leek echter geen sprake, want we schoten als een komeet uit de startblokken met een 5 - 1 overwinning tegen eerstenationaler Real Geraardsbergen in de 1/32 finales van de Beker van België. We trokken die lijn meteen door in de eerste 2 competitiewedstrijden met overwinningen tegen San Siro Boys Deftinge en HG Feestarchitect Appels. In de drie wedstrijden die daarop volgden, bleek dan toch dat het team nog wat moest groeien: we verloren van Jong MV Fintro Zele en Mini Sint-Gillis-Waas, en speelden gelijk tegen Assenede 09. Nadat we vervolgens wonnen van NAC DFB Nederename, gingen we een week later op bezoek bij De Lelie Drongen. Wat zich daar voordeed, tartte alle verbeelding: we kwamen 7 - 1 achter, maar wonnen uiteindelijk nog met 8 - 10. Wat. Een. Stunt. Dat we vervolgens gelijk speelden tegen SV Cappuccino Waregem was niet eens zo raar, want de West-Vlamingen stonden op dat moment stevig aan de leiding in tweede nationale. Na dat gelijke spel boekten we een overwinning tegen een Wase kernploeg, maar verloren we vervolgens van G&H Oudenaarde. We waren als collectief ondertussen echter al zo geëvolueerd dat een dergelijke misstap ons geenszins uit ons lood sloeg. We wonnen onze 2 resterende wedstrijden in 2016 en sloten de heenronde af op plaats 2.
Het nieuwe jaar openden we met een stunt van formaat: eerstenationaler Indulek Kelderke Erwetegem werd met 4 - 2 uit de Beker van België gekegeld! Vlak voor de start van de terugronde kwam dan het nieuws dat Jong MV Fintro Zele forfait gaf voor de competitie in tweede nationale. Daardoor werden alle behaalde resultaten van de gespeelde wedstrijden tegen die ploeg geschrapt en begonnen we de terugronde als leider in tweede nationale. Op de eerste speeldag in die terugronde leverden we al meteen strijd om de leidersplaats met HG Feestarchitect Appels. Die wedstrijd leek af te stevenen op een gelijkspel, maar uiteindelijk sleepten we toch nog een 7 - 5 overwinning uit de brand. De winning streak werd verder gezet met overwinningen tegen Assenede 09 en Mini Sint-Gillis-Waas. Vervolgens incasseerden we dan toch 2 nederlagen: eerst kegelde KBC Kortemark ons uit de Beker van België en een weekje later moesten we onze meerdere erkennen in een erg sterk De Lelie Drongen. Er sloop echter geenszins twijfel in onze ploeg en met overwinningen tegen SV Cappuccino Waregem en G&H Oudenaarde breidden we onze voorsprong op onze naaste achtervolger uit tot 6 punten. Na een hoogstaande wedstrijd tegen WDP Rollegem moesten we tevreden zijn met een punt. Door dat puntenverlies streden we een week later in een rechtstreeks duel met NAC DFB Nederename om de leidersplaats. In een bomvol Sportkot in Leupegem waren beide teams erg aan mekaar gewaagd, maar na een tumultueus vierde kwart was het toch NAC DFB Nederename dat met de drie punten aan de haal gingen en de leidersplaats overnam. We hadden het nu niet meer in eigen in de strijd om de kampioenstitel, maar wisten maar al te goed dat we moesten winnen van San Siro Boys Deftinge om onze kansen op de titel gaaf te houden. Na een sensationeel slot van die wedstrijd deden we wat moest: winnen. Die driepunter en de nederlaag van NAC DFB Nederename tegen WDP Rollegem zorgden ervoor dat we opnieuw haasje-over speelden met onze concurrent. We waren nu nog 1 driepunter verwijderd van onze eerste kampioenstitel in de nationale reeksen. De kampioenenmatch tegen PS Oostkamp was een absolute nagelbijter, maar uiteindelijk toonden we als ploeg nog maar eens onze kwaliteit. We wonnen met 4 - 2 en vierden de titel in tweede nationale!
De vierdenationaler heeft er opnieuw een sterk seizoen op zitten. We begonnen het seizoen sterk met overwinning in de Select Beker van Vlaanderen en de Beker van België. In het competitiebegin werd al snel duidelijk dat we in de beter bezette vierde nationale-reeks zaten: van de eerste 9 competitiewedstrijden wonnen we er 5, speelden we 1 keer gelijk en moesten we 3 keer het onderspit delven. Om onze vierdenationaler uit te schakelen in de Beker van België was er een eerstenationaler nodig: KBC Kortemark. Van eind november midden maart zetten we een stevige ongeslagen reeks neer. In 13 wedstrijden moesten we maar 2 keer een gelijkspel toestaan. Het competitieslot was wat minder, want we puurden maar 3 punten meer uit de laatste 4 wedstrijden. Dat had misschien te maken met het feit dat er in die periode ook heel wat aandacht ging naar de Select Beker van Vlaanderen. In de kwartfinale kegelden we derdenationaler KBC Lovendegem uit dit bekertornooi en in de halve finale hielden we MS Zotte Mutse Brugge - eveneens een team uit derde nationale - op een gelijkspel. Schepcorners moesten beslissing brengen. In een legendarische schepcornersreeks werden 35 schepcorners na elkaar omgezet! De 36ste bleek er uiteindelijk te veel aan. Een van de hard labeurders kopte het leer op de paal en zo zagen we een finale in eigen huis jammerlijk door de vingers glippen. Desalniettemin mag onze vierdenationaler terugblikken op alweer een sportief erg knap seizoen!
Ons team in eerste provinciale begon goed aan het seizoen met een knappe 7 op 12. Daarna was het allemaal wat minder. We speelden in de meeste van die wedstrijden wel goed mee, maar moesten toch 7 keer na elkaar het onderspit delven. Vanaf de maand december kwam er beterschap. We zetten een reeks neer van 7 wedstrijden op een rij zonder nederlaag: 5 overwinningen en 2 gelijke spelen. Die goede prestaties kwamen er mede doordat we konden rekenen op het jeugdig enthousiasme van onze -17-spelers! We hadden ons nu netjes in de buik van het klassement genesteld en hadden op die manier de degradatiezorgen van ons afgeschud. Het laatste deel van de competitie was eerder wisselvallig. In 7 wedstrijden konden we nog 1 keer winnen, speelden we 2 keer gelijk, maar zagen we ook 4 keer de tegenstander met de 3 punten aan de haal gaan. Alles bij elkaar mogen we opnieuw terugblikken op een mooi seizoen waar een goede teamgeest en sportief amusement weer de bovenhand haalden.
We brachten dit seizoen maar liefst 5 jeugdploegen in lijn; een absoluut record voor onze club. Voor de -17-jarigen waren het de laatste voetbalkunstjes bij de minivoetbaljeugd. Er vielen enkele knappe overwinningen te noteren, maar regelmatig botsten de hard labeurders ook op een betere tegenstander of hadden ze eens een mindere dag. Deze lichting krijgt alleszins het vertrouwen van de club en sluit komend seizoen aan bij de spelerskern in eerste provinciale. Bij de -15-jarigen werd er een heel seizoen lang aantrekkelijk minivoetbal op de mat gelegd. Jammer genoeg ontbrak het deze eerstejaars af en toe aan wat scorend vermogen, waardoor ze regelmatig een nederlaag incasseerden. Het spelniveau is echter veelbelovend voor het seizoen dat komt, waarin ze als tweedejaars aan de bak mogen. Bij de -11 brachten we 2 teams in stelling. De -11I had het in de heenronde erg lastig, maar ze speelden een formidabele terugronde. De -11II won alles in de heenronde, verloor amper 2 keer in de terugronde en bekroonde dit schitterende seizoen met de finale van de Beker van België. Omdat onze club al voor de tweede keer de finaledag minivoetbal organiseerde, werd die finale afgewerkt in eigen huis. Tegenstander Home Design Eernegem trok in de finale dan wel aan het langste eind, toch mochten onze jongens erg fier zijn op de geleverde prestatie!
2015-2016
Een nieuw seizoen vraagt altijd nieuwe doelstellingen. In tweede nationale mikten we op een plaats in de play-offs. De vierdenationaler streefde ernaar om de hoofdvogel af te schieten. In eerste provinciale mikten we op een mooie plaats in de middenmoot. De jeugdploegen bij de -11, -13 en -17 gingen dan weer vol voor amusement en leergierigheid; de ploeg bij de -11 was trouwens een volledig nieuw team met dank aan het enthousiasme van Frederic Bouckaert.
Na een makkelijke overwinning in de Beker van België was de competitiestart van onze tweedenationaler niet wat we ervan verwacht hadden. We slaagden er pas op de derde speeldag in om de eerste punten te pakken. Het was dan wel meteen een klinkende driepunter (10 - 5 tegen Jong MV Fintro Zele). We kregen niet echt regelmaat in onze prestaties in de heenronde. Van de 11 competitiewedstrijden vóór Nieuwjaar konden we er maar 4 winnen. We speelden ook nog 1 keer gelijk: 4 - 4 tegen G&H Oudenaarde. Het was tegen datzelfde G&H Oudenaarde dat we in de 1/16 finale van de Beker van België wonnen met 6 - 4. Na de jaarwisseling startten we met een felbevochten gelijkspel tegen de latere kampioen: Kassani Elsegem. We verloren een weekje later in en tegen Jong MV Fintro Zele, maar nadat we eind januari eerstenationaler AZ 77 Maldegem uitschakelden in de Beker van België, na een zinderende wedstrijd én schepcorners, zaten we plots helemaal in de winning mood. We wonnen 5 competitiewedstrijden op een rij en kwamen plots weer in aanmerking voor een plaats in de play-offs. Dat we een competitief team hebben, bewezen we nog maar eens in de kwartfinale van Beker van België: eerstenationaler KBC Kortemark moest tot het uiterste gaan om een ticket voor de halve finales te kunnen bemachtigen. In het slot van de competitie boekten we een magere 4 op 12, waardoor we op een haar na de play-offs misten. Desalniettemin was het een erg geslaagd seizoen!
De vierdenationaler raasde in het seizoensbegin als een wervelwind door de competitie. We wonnen maar liefst 7 wedstrijden op een rij. Pas op speeldag 8 werden we een eerste keer gevloerd: MS Zotte Mutse Brugge bleek toen met 8 - 4 te sterk. Een week later werd dat accident de parcours alweer uitgewist, want toen werd derdenationaler MVZ Zedelgem uit de Select Beker van Vlaanderen gekegeld. Er volgden opnieuw 3 overwinningen in de competitie, tot we punten lieten liggen in en tegen KBC Kortemark II. Twee weken later stond de topper tegen leider MVC Kameleon Landegem op het programma. We maakten nooit echt aanspraak op winst en gingen met 11 - 6 de boot in. Na Nieuwjaar was het dan ook focussen op de titel van vice-kampioen. We slaagden met verve in dat opzet, want er werd in 13 wedstrijden niet meer verloren. We moesten enkel 2 keer een gelijkspel toestaan. De uitdaging in de Select Beker van Vlaanderen eindigde in de 1/8 finale na een 5 - 2 nederlaag tegen derdenationaler Mini Melsen (de ploeg die ons in het begin van het seizoen ook al uitschakelde in de Beker van België). Een geslaagd seizoen voor de ploeg van Mathias Rogge!
De provincialers kenden een lastig seizoensbegin. Het was telkens net niet en we verzamelden amper 2 punten in de eerste 6 wedstrijden. Op speeldag 7 en 8 was het wél raak met overwinningen tegen Real Acosa en Culihoek Wondelgem. In de resterende 5 wedstrijden in de heenronde konden opnieuw maar 1 punt meer sprokkelen. Het is niet dat we weggespeeld werden door de tegenstand, maar we kwamen te vaak dat tikkeltje tekort om wedstrijden winnend af te sluiten. In de terugronde liep het allemaal wat vlotter. We startten weliswaar met een nipte nederlaag, maar boekten vervolgens een erg knappe 18 op 21. Zo speelden we ons helemaal weg uit die vermaledijde degradatiezone. Eens de redding een feit was het allemaal weer wat minder. In de laatste 5 competitiematchen moesten we ons tevreden stellen met amper 1 punt. De sterkte van ons provinciale team is de collectieve kracht, waardoor de ploeg zich ook doorheen periodes met mindere resultaten worstelt.
We begonnen het seizoen 2015-2016 met 3 jeugdploegen. Na Nieuwjaar kregen we er een vierde jeugdploeg bij: er werd een team -11-jarigen ingeschreven in de recreatieve reeks. Bij de -11 werd voor het eerst gespeeld volgens een nieuwe competitieformule: na elk kwart wordt de score opnieuw op 0 gezet, waardoor je eigenlijk 4 miniwedstrijden krijgt. Het was voor onze youngsters een seizoen met veel enthousiasme en amusement. Ons team bij de -13-jarigen onderging in het tussenseizoen enkele veranderingen in de spelerskern. In de heenronde was het dan ook wat zoeken naar automatismen en bleven de resultaten wat uit. De terugronde was echter een absolute voltreffer: met dank aan 6 driepunters in 7 wedstrijden kroonden de hard labeurders zich tot kampioen in hun reeks! De -17-jarigen wisten dat het als eerstejaars een lastig seizoen zou worden. De sterke teamgeest zorgt echter telkens weer voor het nodige amusement en een strijdbare ploeg. Zowel in de heen- als terugronde werden verliespartijen afgewisseld met enkele klinkende zeges: vooral de twee overwinningen tegen San Siro Boys Deftinge zullen onze oudste jeugdspelers bijblijven.
2014-2015
Hard Labeur Nazareth stond in het seizoen 2014-2015 voor een nieuwe start na de degradatie uit eerste nationale. De hoogst spelende nationale ploeg startte een nieuw avontuur in tweede nationale. De teams in vierde nationale en eerste provinciale probeerden er in hun respectievelijke reeksen opnieuw een leuk seizoen van te maken. Bij de jeugd kwam de -20 dan wel te gaan, maar we kregen er een nieuwe ploeg -15 bij. En ook de teams van Mathias (-13), Jo (-15) en Stijn (-17) zetten hun minivoetbalactiviteiten verder.
De tweedenationaler van Hard Labeur Nazareth begon flitsend aan de competitie met overwinningen tegen Montreal Sport Brugge (16 - 2) en Assenede 09 (2 - 8). Daarna was het allemaal wat minder. Na 4 nederlagen op rij wonnen we vervolgens 4 van de 5 resterende wedstrijden vóór Nieuwjaar. Vol goede moet begonnen we met een 3 - 8 overwinning in en tegen Montreal Sport Brugge aan het nieuwe kalenderjaar. Die goede start van de tweede competitieronde kreeg niet meteen een vervolg, want we verzamelden vervolgens amper 3 punten uit 8 wedstrijden. Telkens deden we het in die wedstrijden zeker niet onaardig. Zo hielden we zowel de latere kampioen als vice-kampioen op een gelijkspel, maar we slaagden er moeilijk in om een wedstrijd naar onze hand te zetten. Op de voorlaatste speeldag mochten we dan toch nog eens een overwinning vieren. Na een goede prestatie tegen De Lelie Drongen haalden we het met 4 - 8. Het behoud in tweede nationale kwam nooit in het gedrang, maar tegelijk was het een eerder grijs seizoen voor ons team in tweede nationale.
In vierde nationale deden de hard labeurders mee met de betere ploegen. Onze vierdenationalers maakten van de Nazarethse thuiszaal een zo goed als oninneembare vesting. We wonnen 11 van onze 13 thuiswedstrijden, verloren er 1 en speelden 1 keer gelijk. Alle topteams in vierde nationale incasseerden minstens 1 keer puntenverlies tegen de hard labeurders. Dankzij die goede prestaties eindigde Hard Labeur op een mooie vierde plaats in het klassement! Het provinciale team begon sterk aan de competitie met een schitterende 13 op 18. Daarna was het allemaal wat minder, maar de hard labeurders verzekerden zich met 31 punten makkelijk van het behoud en eindigden op de negende plaats in het klassement.
Na de kampioenstitel in reeks 3 van de kern Gent-De Pinte vierden de hard labeurders dit seizoen hun tweede opeenvolgende kerntitel; dit keer in reeks 2. We verloren amper 1 wedstrijd en speelden 2 keer gelijk. Toch wel een straffe prestatie in een sterke bezette reeks. Het duurde tot speeldag 8 alvorens de hard labeurders een eerste keer puntenverlies leden: 6 - 6 tegen Boca Juniors. Begin december pas volgde de eerste nederlaag (MVC Tolhuisje won met 6 - 9) en midden januari lieten de hard labeurders een tweede gelijkspel optekenen (8 - 8 tegen Tover Express For Ever). Daarna stoomden de hard labeurders met 11 overwinningen op rij door en mochten we de kampioenstitel vieren op 21 april.
We brachten ook opnieuw 4 jeugdploegen in competitie. De -13 betaalde in de eerste speelronde het nodige leergeld en veramelde 5 punten uit 9 wedstrijden. Na Nieuwjaar ging het iets vlotter en mochten de hard labeurders 2 overwinningen vieren en speelden ze ook 1 keer gelijk. Bij de -15 kwamen er 2 ploegen in actie. De eerstejaars -15 kenden een erg lastig seizoen. De enige overwining van het seizoen werd behaald op speeldag 2. Ondanks de nodige dosis inzet werd er meer dan eens met zware cijfers verloren. Anders was het bij de tweedejaars -15. In de heenronde hadden ze het dan wel lastig, maar in de tweede speelronde streden ze tot de laatste speeldag mee voor de eerste plaats. In een rechtstreeks duel tegen rechtstreekse concurrent MVC The Oliver Boys Gent werden de hard labeurders nipt verslagen.
De -17 speelde een erg sterk seizoen. Vóór Nieuwjaar moesten we dan wel onze meerdere erkennen in Kassani Elsegem en MVV Waregem 74, maar na de jaarwisseling walsten de hard labeurders in de B-reeks over de tegenstand heen. We lieten dan wel punten liggen tegen MVC Tradecom Zwalm, maar op de laatste speeldag wisten we ons tegen Huize Goossens Appels toch te verzekeren van de kampioenstitel in de B-reeks. Voor de -17 waren het als team de laatste kunstjes bij de jeugd, want de club koos er voor om hen vanaf het seizoen 2015-2016 te laten kennis maken met het nationale minivoetbal.
In de Beker van België maakte de tweedenationaler van Hard Labeur Nazareth het de toekomstige kampioen in eerste nationale - MVC 't Kelderke Erwetegem - knap lastig. De bekerwedstrijd eindigde op een 3 - 3 gelijkspel. Schepcorners moesten uitsluitsel brengen over winst en verlies. MVC 't Kelderke Erwetegem trok daarbij aan het langste eind en knikkerde de hard labeurders uit de beker. De provincialer kwam in actie in de Select Beker van Vlaanderen. Ze werden in de eerste ronde uitgeschakeld door AMD Technics (4 - 5). Bij de jeugd werden alle 4 de ploegen uitgeschakeld in de eerste bekerronde na nederlagen tegen Opel Haeck Drongen (-13), San Siro Boys Deftnge (-15I), Opel Haeck Drongen I (-15II) en MVC Tradecom Zwalm (-17).
Op extra-sportief vlak liet Hard Labeur Nazareth zich opmerken door de organisatie van de Beker van België voor jeugd en dames en de finale van de Select Beker van Vlaanderen. De finaledag minivoetbal werd een groot succes. Onze club kreeg heel veel felicitaties van de federatie, deelnemende ploegen en toeschouwers.
2013-2014
Door de promotie naar eerste nationale behoort Hard Labeur Nazareth in het seizoen 2013-2014 tot de elite van het minivoetbal. Door het opdoeken van de overgangsreeks hebben we ook een team in vierde nationale. Voor de provincialer wacht een nieuwe uitdaging in eerste provinciale. De kernploeg maakt door het sluiten van sporthal Budapest de overstap van de kern Eke naar de kern Gent - De Pinte. En de jaarlijkse kwantitatieve groei situeert zich dit keer bij de jeugd: we krijgen er twee extra jeugdploegen bij (-11 en -20), en uiteraard komen ook onze teams bij de -13 en -15 opnieuw in actie.
In de hoogste nationale reeks begonnen we vol goede moed aan het seizoen. Ei zo na snoepten we op de openingsspeeldag 't Kelderke Erwetegem (de bekerwinnaar van 2013) in eigen huis punten af, maar uiteindelijk moesten we toch met 5-4 de duimen leggen. Op de tweede speeldag veegden we de nul van het bord (gelijkspel tegen Real Geraarsbergen) en op speeldag 5 wonnen we in en tegen KBC Lovendegem, maar daarna was het wachten tot begin december alvorens we nog eens een punt mochten bijschrijven (gelijkspel tegen San Siro Boys Deftinge).
Ook na Nieuwjaar zetten de hard labeurders hun beste beentje voor. We speelden nog eens gelijk tegen San Siro Boys Deftinge en zorgden voor een stunt door ECS/PS Oostkamp te verslaan. Dat bleek echter niet voldoende om het behoud te verzekeren. We verlaten de hoogste afdeling echter met opgeheven hoofd. In het overgrote deel van de 22 wedstrijden hebben we goed meegevoetbald met de tegenstander. We hebben in 60 procent van de wedstrijden punten gepakt of waren er heel erg dicht bij (we verloren maar liefst 8 keer met amper 1 goal verschil). Het zijn echter de naakte cijfers die van tel zijn en die schotelen ons op korte termijn een toekomst voor in tweede nationale. Een toekomst waar we de komende jaren kunnen op verder werken.
Het team in vierde nationale deed het meer dan voortreffelijk. Ze sloten het seizoen af op een mooie vijfde plaats in het klassement met dank aan 11 overwinningen en 3 gelijke spelen. Er werd maar 6 keer verloren. In de provinciale competitie stonden de hard labeurders voor hun vuurdoop in de hoogste provinciale reeks. De 6 op 6 in het seizoensbegin gaf ons veel vertrouwen. Daarop voortbouwend verzekerden we ons op het einde van de competitie van een plaats in de linkerkolom (7de op 14 ploegen). Een mooi resultaat!
De meest succesvolle Hard Labeur-ploeg was het team dat aantrad in de kern Gent-De Pinte. Ze begonnen de competitie nochtans met een nederlaag, maar wonnen vervolgens zes keer na elkaar. Op de 8ste speeldag werd de opmars gestuit met een gelijkspel tegen MVC Ganzenhof Balegem, de latere concurrent in de race naar de kampioenstitel. In de rest van de heenronde kon Hard Labeur Nazareth opnieuw alles winnen, maar op de eerste speeldag van de terugronde smeerde Joga Bonito de hard labeurders een tweede nederlaag aan. Niet getreurd echter, want 11 overwinningen op rij leverden Hard Labeur uiteindelijk de kampioenstitel op in reeks 3B van de kern Gent-De Pinte!
Bij de jeugd was het uitkijken naar twee nieuwe teams: één in de -11-reeks, een andere bij de -20. Bij de -11 stonden de spelvreugde en het leeraspect centraal. Coach Mathias Rogge bracht die beide aspecten op de voorgrond en toonde zich met zijn team alvast een aanwinst voor onze club. De -20 etaleerde dan weer zijn sportieve kwaliteiten. Dat resulteerde niet altijd in sportieve resultaten, mede doordat ze als eerstejaars in de -20 categorie moesten aantreden. Ze toonden echter wel week na week hun minivoetbaltalent, maar op het einde van het seizoen bleek dat het avontuur geen verlengstuk zal krijgen: de spelers zetten vol in op het veldvoetbal en zijn dus niet meer beschikbaar op zondag.
Uiteraard konden we ook nog steeds rekenen op de jeugdploegen van coaches Stijn (-15) en Jo (-13). Zij waren respectievelijk toe aan hun vijfde en derde seizoen in het minivoetbal. Beide teams speelden een eerder wisselvallig seizoen, maar het amusement voor, tijdens en na de wedstrijden was er daarom zeker niet minder om.
In de Beker van Belgie werden de vierdenationaler en eersteprovincialer al in de eerste ronde uitgeschakeld respectievelijk door eerstenationaler AZ '77 Maledegem en tweedenationaler Huize Goossens Appels. De eerstenationaler van Hard Labeur stootte wel door naar de 1/16 finales na winst tegen MVC Evergem II. In die 1/16 finale moesten we echter na schepcorners de duimen leggen voor Mini Rhode Merelbeke. Bij de jeugd wist enkel de -15 de eerste bekerronde te overleven. In de 1/8 finale moesten ze uiteindelijk de duimen leggen voor de latere bekerwinnaar: G&H Kreadance Oudenaarde.
2012-2013
De kwanitatieve groei zette zich ook dit seizoen door: er kwam een team bij in de overgangsreeks en ook in de dinsdagreeks van de kern Eke kwam Hard Labeur Nazareth dit seizoen in actie. Hard Labeur Nazareth was aldus met zes teams actief op verschillende fronten.
Het front dat de meeste aandacht kreeg was dat in tweede nationale. De schitterende start - met overwinningen tegen Oliver Boys Gent en De Lelie Drongen - werd op speeldag drie even gestuit door een nederlaag in en tegen HG Appels. Een week later pakten we een punt tegen een vinnig Geraardsbergen United en vervolgens wonnen we maar liefst zeven keer op rij. Ook het tot dan ongeslagen KBC Kortemark ging in de Nazarethse sporttempel voor de bijl.
Kort voor Nieuwjaar botsten we op Montreal Sport Brugge, maar na de jaarwisseling mochten we opnieuw zes keer na mekaar drie punten bijschrijven. Die sterke prestaties brachten ons in het koppeloton dat zou strijden om de titel in tweede nationale, maar we waren er ons maar al te zeer van bewust dat de maand maart een erg lastig vierluik bracht met twee ontmoetingen tegen Real Geraardsbergen en verplaatsingen naar KBC Kortemark en Montreal Sport Brugge. We verloren maar 1 van die 4 matchen, maar konden tegelijk ook geen van die 4 winnend afsluiten.
Ook al wonnen we daarna onze resterende vier wedstrijden, onze concurrenten (KBC Kortemark en Real Geraardsbergen) lieten geen steek meer vallen, waardoor we de reguliere competitie afsloten op plaats drie. Die derde stek gaf recht op deelname aan de play-offs. Daarin streden we samen met Union Sportscontrol Latem, Real Geraardsbergen en Huize Goossens Appels voor twee tickets naar eerste nationale. We wonnen onze eerste twee wedstrijden tegen HG Appels en Union Sportscontrol Latem (die laatste zelfs voor een 90-tal toeschouwers). Uiteindelijk dwongen we op de laatste speeldag de promotie af naar eerste nationale, met dank aan een 5-5 gelijkspel tegen Real Geraardsbergen.
Ook het team in de overgangsreeks draaide een goed seizoen. Het was een seizoen met veel ups (twaalf overwinningen) afgewisseld met een aantal downs (zeven nederlagen), en dan moet je er bij de 'downs' nog rekening mee houden dat er met Opel Haeck Drongen en Café Centrum Lovendegem twee ongenaakbare teams in de reeks zaten. Conclusie: een meer dan geslaagd seizoen op sportief vlak!
Dat geldt zeker en vast ook voor de provincialer van Hard Labeur Nazareth. Na een erg zuinige 1-2 overwinning op speeldag 1 wonnen we ook onze volgende vier wedstrijden. Midden november leden we een eerste keer puntenverlies: een 4-3 nederlaag tegen MVC Crazy Seven. Nadat we vervolgens komaf hadden gemaakt met 'zwarte beest' Sambals, gingen we op speeldag negen een tweede keer onderuit (5-4 verlies tegen Mister T). We bleven bovenin goed meedraaien, maar leider The Bumba's maakte de kloof voor Nieuwjaar toch groter door ons met 7-3 te verslaan. Na de jaarwisseling verloren we geen enkele wedstrijd meer. Het kampioenschap leek zelfs nog heel spannend te worden, maar we lieten het na om The Bumba's in eigen huis te verslaan. We strandden op een 5-5 gelijkspel en moesten vrede nemen met de tweede plaats. Die tweede stek blijkt ons nu wel recht te geven op promotie naar eerste provinciale. Daar wacht de provinciale hard labeurders volgend seizoen een nieuw avontuur.
Ook het seizoen van onze kernploeg was een waar succesverhaal. Met Garage Goetmaekere was er in de dinsdagreeks maar één ploeg die een beter parcours aflegde dan Hard Labeur Nazareth. Garage Goetmaekere haalde dan ook de kampioenstitel binnen, maar werd in de terugronde toch maar mooi met 10-9 verslagen door de hard labeurders (de enige nederlaag dit seizoen voor Garage Goetmaekere). Hard Labeur Nazareth moest in dertig matchen amper drie nederlagen en één gelijkspel toestaan, en vanaf midden november 2012 verloren ze geen enkel punt meer. Een winning streak om U tegen te zeggen!
Onze jeugdploegen (-15 en -13) hadden het als eerstejaars vaak lastig in de heenronde. Ondanks het feit dat regelmatig punten verloren werden, bleef de teamsfeer echter wel opperbest! De terugronde werd voor de -15 dan weer een sportieve voltreffer. We deden het zelfs zo goed dat we op de laatste speeldag, in een rechtstreeks duel met de leeftijdsgenoten van The Shotters De Pinte, mochten strijden om de kampioenstitel in de C-reeks. Het werd een ongelooflijk spannende wedstrijd waarin de hard labeurders uiteindelijk met 4-6 aan het langste eind trokken! Voor de -13 viel het dubbeltje vaak net niet aan de juiste kant in de terugronde. Ondanks veel inzet konden ze maar drie keer winnen in de terugronde.
De Beker van België werd dit seizoen niet echt een succes. Onze drie senioresploegen werden allen uitgeschakeld in de eerste ronde: de tweedenationaler verloor van reeksgenoot Montreal Sport Brugge, de overgangsploeg moest de duimen leggen voor eerstenationaler Zwart Schaap De Pinte en het provinciale team was een paar maten te klein voor eerstenationaler Domino Trappen Oudenaarde. Ook de -15-jarigen werden in de eerste ronde uitgeschakeld (door FC Moeskroen) net als de -13-jarigen (door Montreal Sport Brugge 2).
Het seizoen werd afgesloten met de tweede editie van de Hard Labeur Cup. Het niveau lag dit jaar - met dank aan enkele nieuwkomers - wat hoger dan bij de eerste editie. De spektakelwaarde werd op die manier nog wat verder opgedreven en uiteindelijk kwam Hard Labeur Nazareth I als verdiende winnaar uit de bus.
2011-2012
Het team in derde nationale startte het seizoen met één opdracht: na de eerste ronde (waarin elk van de zeventien ploegen één keer tegen elkaar speelden) een plaats bij de eerste negen afdwingen. De nationalers begonnen sterk aan het seizoen met drie overwinningen op rij. Toen we in de volgende zes wedstrijden amper vijf op achttien verzamelden, kreeg het vertrouwen een deukje.
We kwamen dat dipje echter te boven en wonnen vervolgens van ZWR Evergem II en Puskas Ardooie II. Die overwinningen leken ons een plaats bij de eerste negen op te leveren, maar toen we daarna opnieuw drie nederlagen op rij incasseerden, waren we verplicht om de laatste twee wedstrijden van de heenronde te winnen. Die relatieve druk deed de hard labeurders schijnbaar deugd, want met overwinningen tegen Mini Sint-Gillis-Waas en Feestarchitect Appels, legde Hard Labeur twee topploegen over de knie.
Op die manier dwongen we een plaats af bij de eerste negen. Opdracht volbracht! De honger bij spelers, coach en supporters bleef echter groot, want vijf van die negen ploegen konden zich via de play-offs verzekeren van promotie naar tweede nationale. Hard Labeur begon de play-offs met een overwinning tegen Union ’60 Astene, maar daarna wonnen we amper één keer in vijf wedstrijden. Wilden we naar tweede nationale, dan moesten we onze laatste twee wedstrijden winnend afsluiten. De hard labeurders deden hun naam alle eer aan en wonnen – met dank aan heel wat inzet en werkkracht – zowel van Novus Merelbeke als van Mini Rhode Merelbeke. De promotie naar tweede nationale is een feit!
Voor de provincialer was het afwachten hoe ze de overstap van derde naar tweede provinciale zouden verteren. We begonnen het seizoen met twee ruime overwinningen, maar in onze eerste thuiswedstrijd botsten we al meteen op een sterk Minor Swing. Nadat we een weekje later opnieuw konden aanknopen met de overwinning, leden we in de daaropvolgende wedstrijd een jammerlijke nederlaag tegen de latere vicekampioen Real Acosa. Van de zeven wedstrijden die daarop volgden, wonnen we er maar liefst zes. Op die manier nestelden we ons in de subtop. Als afsluiter van de heenronde namen we het op tegen leider IRS Latem. Ei zo na hielden we de leider op een gelijkspel, maar zij trokken uiteindelijk toch met 3-2 aan het langste eind.
De terugronde startte de provincialer met een valse noot. Tegen MVC Mas stonden we zo goed als de hele wedstrijd op voorsprong, maar in het laatste kwart namen zij de leiding. In de slotseconden misten wij nog een schepcorner, waardoor de drie punten voor de tegenstander waren. Dat het maar een valse noot was, bewezen de provinciale hard labeurders door daarna zes wedstrijden op rij winnend af te sluiten. Dat gaf ons heel wat vertrouwen voor de thuiswedstrijd tegen Real Acosa. Het werd een echt spektakeltreffen. Beide ploegen scoorden maar liefst tien doelpunten. Vervolgens gingen we ten onder tegen ‘zwarte beest’ Sambals en tegen kampioen IRS Latem, maar door drie overwinningen in de laatste drie wedstrijden, sloten we het eerste seizoen in tweede provinciale uiteindelijk af op een schitterende vierde plaats!
Hard Labeur Nazareth werkt ook aan de toekomst. Met twee jeugdploegen – die er week na week een groot feest van maken – lijkt de toekomst van onze minivoetbalclub ook verzekerd. De -13 werkte al zijn derde seizoen af. In de heenronde wonnen we drie keer, speelden we één keer gelijk en werd drie maal verloren. Die resultaten leverde de -13 na de heenronde een vijfde plaats op en een stek in de C-reeks. Na Nieuwjaar speelden onze -13-jarigen de pannen van het dak. Met een dertien op eenentwintig kroonden ze zich tot kampioen in de C-reeks.
De nieuwbakken ploeg bij de -11 legde in de heenronde een schitterend parcours af. Ze verloren amper één keer en sloten de eerste competitiehelft samen met twee andere ploegen af op een gedeelde eerste plaats. Door die goede prestaties werden onze youngsters na Nieuwjaar ingedeeld in de A-reeks ofte de crème de la crème van het jongste minivoetbalgild. Hoezeer de hard labeurders ook hun best deden, toch slaagden ze er geen enkele keer in om punten te pakken. Ondanks die tegenvallende resultaten amuseerde de -11 zich kostelijk en leerden ze al heel wat bij, en dat is wat primeert bij jeugdminivoetbal.
In de Beker van België slaagde enkel de -13 er in om de eerste ronde te overleven. Zij wonnen van MVC 't Kelderke Erwetegem, maar gingen in de 1/8ste finale ten onder tegen een technisch erg sterk Maldegem (al hielden we het erg lang spannend). De nationaler speelde in de eerste bekerronde gelijk tegen vierdenationaler Ghent United, maar moest na cornerballen het onderspit delven. De provincialer verloor later die avond van derdenationaler Novus Merelbeke. De -11 geraakte niet voorbij Assenede ’09.
Hard Labeur Nazareth organiseerde in de maanden mei-juni ook voor het eerst de Hard Labeur Cup: een bekertoernooi met 12 deelnemende teams. We kregen een pak amusante wedstrijden waarbij het uiteindelijk The Donkeys waren die aan het langste eind trokken en de eerste editie van de Hard Labeur Cup op hun naam schreven.
Op Poerkwapa - de traditionele afsluiter van het minivoetbaljaar - was het dit jaar eindelijk zo ver: een van onze ploegen (ING Lions) kroonde zich tot verdiende winaar van het tornooi!
2010-2011
Het seizoen 2010-2011 begon meteen veelbelovend. In de voorronde van de Beker van België scoorden we meteen drie op drie. De gloednieuwe provinciale ploeg zorgde voor een regelrechte stunt door derdenationaler MVZ Zedelgem uit te schakelen, en ook de nationaler en jeugd -13 boekten een bekeroverwinning. De nationaler kende het meeste succes in het vervolg van de bekercompetitie. Na overwinningen in de eerste twee bekerrondes kon de nationaler een plaats in de 1/16de finales bemachtigen. Midden december reisden spelers en supporters naar het verre Alken voor een ontmoeting met La Squadra Hasselt. Na een prachtige ‘sneeuw-idyllische’ daguitstap in Limburg werd ’s avonds ook de bekerwedstrijd winnend afgesloten. Voor het eerst in onze clubgeschiedenis bereikten we de 1/8ste finale van de Beker van België! Dankzij die overwinning in Limburg mochten we ons opmaken voor een duel tegen eerstenationaler Opel Haeck Drongen. We boden goed weerwerk tegen OH Drongen en konden na 10-4 verlies met opgeheven hoofd het bekertornooi verlaten.
In de reguliere competitie legde Hard Labeur provinciaal een quasi perfect parcours af in derde provinciale C. Met 69 op 72, en een doelpuntensaldo van +165, waren onze provincialers duidelijk een maatje te groot voor de tegenstand. Na de kampioenenviering van vorig seizoen, steekt Hard Labeur dus zijn tweede kampioenstitel op zak!
We are the Champions bis!
Proficiat aan de spelers en trainer Brecht voor deze fantastische en unieke prestatie!
De jeugdploeg had het dit seizoen iets moeilijker dan in het prachtige debuutseizoen bij de -11. Al gaven de spelers het beste van zichzelf, ze moesten het telkens opnemen tegen jongens van één jaartje ouder. Ze knokten zich voor de jaarwisseling in de D-reeks bij de -13-jarigen en stonden daar best hun mannetje, getuige daarvan de mooie overwinning (10-9) tegen HG Appels. In totaal verzamelden onze youngsters vijftien punten uit vier overwinningen en drie gelijke spelen.
De nationaler leek na 10 wedstrijden meteen zijn draai gevonden te hebben in derde nationale en stond zelfs even op een derde plaats te pronken. Helaas kenden de goede prestaties van in de beginmaanden geen vervolg na Nieuwjaar. Geleidelijk aan zakten we wat weg in het klassement, al werd er toch een aantal keer slechts nipt verloren. Het is natuurlijk niet verwonderlijk dat de nationaler in zijn eerste seizoen in de nationale reeksen het nodige leergeld moest betalen.
Vanaf het seizoen 2011-2012 krijgt Hard Labeur Nazareth er nog een ploeg bij. We schrijven onder de vleugels van Hard Labeur Nazareth een tweede jeugdploeg in, dat zal uitkomen in de -11-reeks. Hard Labeur Nazareth zal vanaf het seizoen 2011-2012 dus uit 4 ploegen bestaan: een 3de nationaler, een 2de provincialer, en 2 jeugdploegen (-13 en -11).
2009-2010
Hard Labeur kwam in het seizoen 2009-2010, dankzij de tweede plaats van het vorige seizoen, terecht in tweede provinciale B. We verteerden de overstap goed en lieten in de eerste ronde enkel punten liggen tegen: Alu De Keyser (5-5), naaste concurrent De Daltonschieters (3-3) en Synergie Merelbeke (7-7).
In oktober pakten we uit met een stunt in de 1/32ste finales van de Beker van België. Hard Labeur kegelde derde nationaler Train Blue SDW uit het bekertornooi met 5-4! Eén ronde later werden we verdienstelijk uitgeschakeld door eerstenationaler PS Ooskamp (3-8).
Na Nieuwjaar kon Hard Labeur zich volledig focussen op de titelstrijd in tweede provinciale B. De 16-8 winst in de topper tegen De Daltonschieters was een eerste serieuze stap richting titel. Toen ook Synergie Merelbeke één week later voor de bijl ging, kwam de titel week na week dichterbij. Op maandag 19 april 2010 was het dan eindelijk zover! Na een fel bevochten 11-9 overwinning tegen Retrosportief vierden spelers, bestuur en supporters de eerste titel uit de clubgeschiedenis!
We are the Champions!
Ook ons jeugdploegje deed het in hun allereerste seizoen meer dan voortreffelijk. Ze sloten de eerste seizoenshelft af op een mooie derde plaats en haalden na Nieuwjaar de halve finale van de Beker van België. In de tweede competitieronde behaalden ze in een zeer sterk bezette reeks een aantal mooie uitslagen. De toekomst voor Hard Labeur Nazareth lijkt verzekerd!
In het seizoen 2010-2011 startte Hard Labeur met twee seniorploegen: één derdenationaler en één derdeprovincialer. De eerste test voor de beide ploegen kwam er op Poerkwapa eind juni, waaraan dat jaar een recordaantal van tweeënvijftig ploegen deelnamen. Onze derdenationaler haalde, verdeeld over twee ploegen, een mooie zesde en twaalfde plaats. De provinciale ploeg liet zich ook niet onbetuigd en kon beslag leggen op de twintigste plaats.
2008-2009
Begin 2008 werd het al duidelijk dat er geen vervolg zou komen op de successen in de woensdagreeks. Wat reeds enkele jaren in de lucht hing kwam er nu definitief door. We zouden in het seizoen 2008-2009 van start gaan in derde provinciale. De place-to-be was en is nog steeds de gemeentelijke sporthal van Nazareth. We speelden er toen - en nu nog steeds met onze provincialer - onze thuiswedstrijden op maandag.
De topaffiche voor de Beker van België tegen Shotters De Pinte was in dat seizoen het sportieve hoogtepunt. Ondanks een 10-4 nederlaag was deze wedstrijd voor velen van ons een unieke belevenis. We schreven ons dat seizoen ook in voor de Beker van Oost-Vlaanderen. Het geluk was niet aan onze zijde bij de loting, want er wachtte ons meteen een duel met de leider in derde nationale B: Assurfin Gevaert Dikkelvenne. We gingen voluit onze kans in die bekercompetitie, maar waren een maatje te klein om voor een absolute stunt te zorgen.
In de competitie eindigden we uiteindelijk op de 2e plaats op twee punten van de verdiende kampioen Chelsea Gent. Deze tweede plaats zorgde voor een promotie naar tweede provinciale.
2007-2008
Na Poerkwapa 2007 kwam er minder goed nieuws: even leek het erop of ons succesvolle seizoen 2006-2007 geen vervolg meer zou krijgen. Gelukkig stak Stijn daar op het laatste moment nog een stokje voor. Hij haalde MFC ’t Hard Labeur naar de kerncompetitie Eke-Nazareth. Dankzij sponsoring en steun van Marnix Taveirne, Jozef Verschueren, Willems nv en de volledige entourage rond Govert Quintyn verzamelden we op het nippertje het nodige geld. Zonder hun steun zou het zeker niet mogelijk geweest zijn om ons in de kern Eke-Nazareth in te schrijven. Bedankt!
Het seizoen 2007-2008 werd dus grotendeels doorgebracht in sporthal Budapest. Daar werd iedere woensdagavond verzamelen geblazen om er het beste van onszelf te geven. Het niveauverschil in vergelijking met Zwalm was opvallend. De ploegen in de top-10 waren één voor één degelijke teams met ’t Spoorke als dé absolute topper. We hielden het ganse seizoen gelijke tred met dit sterke team, maar er werd in de twee onderlinge confrontaties telkens met ruime cijfers verloren. Toch was het een bijzonder succesvol seizoen, er werd slechts twee maal verloren op de vierendertig matchen. Hélaas kwamen we in mei één schamel puntje tekort om (mede)kampioen te zijn van de woensdagreeks.
Na het succesvolle seizoen in Budapest besloot Stijn ons in te schrijven voor de Beker Stad Gent. We gaven ook daar het beste van onszelf in de prachtige sporthal “Tolhuis”. De poulewedstrijden werden gemakkelijk gewonnen maar in de halve finale kregen we met The Oliver Boys een bijzonder sterke tegenstander voorgeschoteld. Er werd bijzonder nipt verloren van deze derdenationaler, 10-9 werd het daar in het Gentse.
Na het indoorseizoen stonden er ons ook enkele “grasminivoetbaltornooien” te wachten. We namen deel aan de Minicup en legden er beslag op de vijfde plaats. Uiteraard mocht het plaatselijke minivoetbaltornooi van Poerkwapa niet ontbreken na zo’n sportief hoogstaand seizoen. De verwachtingen waren hoog gespannen, maar meteen werd duidelijk dat we in een loodzware poule terecht gekomen waren. Toch kon die tegenstand ons niets maken. We wonnen onze groep en werden pas in de kwartfinale gestuit door de verliezende finalist. Uiteindelijk werd er na een lang en vermoeiend weekend beslag gelegd op een mooie zesde plaats.
2006-2007
In augustus 2006 startte ene Govert Quintyn een eigen minivoetbalploeg: MFC ’t Hard Labeur. Samen met papa Harry, nonkel Rudy en enkele vrienden schreef hij zich in voor de kerncompetitie in Zwalm-Brakel. Via Stijn en Tim Taveirne kwamen al snel Dominiek De Clercq, Robin Deman, Jens Benoot, Thomas Verschueren en Christoph Cnockaert in die ploeg terecht. Samen met (voornamelijk) Tom Van Parys, Govert Quintyn en Philippe De Raeve zetten we toen de B-reeks in de kern Zwalm-Brakel in vuur en vlam. Er stond (bijna) geen maat op onze swingende prestaties. Met een mooie tweede plaats beëindigden we deze kerncompetitie.
Nog geen maand na onze uittocht uit Zwalm begonnen we aan onze tweede zomercompetitie. Dit keer maakten we in Eke op vrijdagavond het mooie weer. Opnieuw werd onze eigen reeks gewonnen, wel met iets meer tegenstand dan het vorige jaar. Hélaas botsten we in onze tweede halve finale opnieuw op het sterkere Real Costra.
In de zomer van 2007 namen we voor een derde keer deel aan Poerkwapa. Dat jaar schreven we zelfs met twee ploegen in. De kern was te groot geworden voor één ploeg. De ene ploeg, De Tonnies II, deed het bijna zo goed als in de vorige editie, zij werden elfde van de vierenveertig ploegen. Onze andere Tonnies konden echter ‘maar’ beslag leggen op de eenentwintigste plaats na een tornooi vol tegenslagen.
2006
In 2006 was het ons doel om onze goede prestatie van het voorgaande jaar te bevestigen. Ter voorbereiding van Poerkwapa 2006 schreven we ons voor de eerste keer in voor de zomercompetitie in “den Budapest”. Opnieuw werden we versterkt door een aantal nieuwe collega-spelers.
Elke donderdagavond stond in mei-juni 2006 synoniem voor aanvallend en gedurfd minivoetbal van “De Tonnies”. In ons debuutjaar wonnen we meteen (vlot) onze reeks, maar de tegenstand in de halve finale, Real Costra genaamd, was net iets te groot. Het werd 9-3 in ons nadeel. Toch was het de ideale opwarmer voor het Poerkwapa-tornooi.
Met grote ambities en zelf opgelegde druk kwamen we hélaas dat jaar niet verder dan een tiende plaats. Al moet er ook rekening gehouden worden met het feit dat de kwaliteit van de deelnemende ploegen fors gestegen was.
2005
In 2005 namen we voor het eerst deel aan het prestigieuze minivoetbaltornooi Poerkwapa in Nazareth en een aantal "nieuwe" spelers vervoegden de rangen. Het was meteen een schot in de roos! Hadden we het geluk iets meer aan onze kant gehad tijdens die tweedaagse, dan hadden we zeker beter gedaan dan de zevende plaats van toen (op 34 ploegen). Die zevende plaats hadden we ook te danken aan het tactische meesterplan van sponsor/coach Marnix Taveirne. Het werd een onvergetelijk weekend, rijkelijk voorzien van spijs en drank in onze vertrouwde thuishaven (bij Marnix & Linda).
Het prille begin
Voor velen begon de minivoetbalcarrière reeds op bijzonder jonge leeftijd. Stijn, Thomas, Jonas, Robin en Christoph draaien ondertussen al meerdere jaren mee in het minivoetbalwereldje. Thomas, Stijn en Jonas beschikken over de meeste ervaring. Dit ‘getalenteerde’ trio begon reeds op 11-jarige leeftijd aan een ondertussen toch wel succesvolle minivoetbalcarrière. De bekerfinale bij de -12, beslecht in het befaamde ‘Tolhuis’, is hiervan het beste bewijs.
Robin en Christoph kwamen iets later terecht in het minivoetbalwereldje. Via hun toenmalige knapentrainer Steven De Smeytere werden ze net als het hierboven vermelde trio in het minivoetbalmilieu gedropt. Die jaren jeugdminivoetbal en het jaarlijkse schooltornooi op Don Bosco Zwijnaarde (dat ze overigens eens gewonnen hebben) zouden hen ook in staat moeten stellen degelijk te acteren bij de senioren.